15 Mart 2010 Pazartesi

VUSLAT


Tek
Bir tek senin eline dolandı tenim
Bir sessizlik esti önce
Bir adım attı yürüyüşler isteksizce
Nasıl acı bir nefes üflüyor düşte sinsice
Derilerden bir feryat koptu acı bir kavruluş vardı bakışlarında
Ateş…
Düğümledi ellerimi
Gül…
Gerçek rengini bıraktı ayak uçlarıma
Bir har/a dönüştü ..Soğuk tenim

Yinede isterim
Beklerim
Düşlerim
Özlerim yeşil gözlerinde hapsolmayı
Zincirlere vurulup örselenmeyi

Gel
Sen yinede gel
Bari düşlerimde kokunu esirgeme benden
Gel
Sarıl doysun tenim

Hasret/i sarmaladım kendimce
Titredikçe beden zay/i olmakta
Sakın küsme ağla/ma bana bakıp
Ben hep sendeyim aslında
Yalnız sana bakan çiçeğin açışındayım
Bir martının ayak izlerinde
Çölde yapayalnız kalmış bir toz zerresindeyim

Bilmem ki ben nerdeyim?

Umutlara vurdum sevdanı
Tutulmuşluğum ağır geldi
Yanmalarımı savurdum artık
Sanaydı tüm sunuşlarım
Bak istediğin oldu..sürgülü tüm kapılarım

Hadi aç açabilirsen...

Ki..
Sevdalanmak gerek yeniden
Umut yok artık zamanın bittiği yerde kaldı
Ne vakit öleceğiz
İşte o vakit ereceğiz vuslata

2 yorum:

  1. İlk geldim sayfanıza... Çok güzel bir şiir okudum. Sözcükler öyle güzel oturtulmuş ki...

    Ama müthiş bir hüzün var... Sanki acı var... Hüzün ve acı güzel bir yumak olmuş şiirde ve güzellik katmış...

    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. Göstermiş olduğunuz ilgiye teşekkür ederim...Hiç bir şiir yokturki içinde hüzün olmasın...Her yürekte hüzün olmalı , olmalı ki hayatın güzelliklerini daha iyi kavrayabilelim...sevgiyle...:=)

    YanıtlaSil